Denis Diderot is geen zanger, geen boulanger en nee, het is ook niet die obscure Franse reservekeeper uit de lagere regionen van de Franse eredivisie die, volgens ingewijden, de penalty van Messi wél had gestopt.
De man was filosoof en encyclopedist uit de 18e eeuw en hij heeft een interessant idee over het opdoen van kennis.
Zijn overtuiging? Het is slimmer om mensen op te leiden door nieuwsgierigheid te stimuleren dan door feitenkennis erin te rammen.
Hear hear.
Diderot stelt dat er drie soorten kennis zijn: Je hebt waarneming van de natuur, vervolgens heb je reflectie op die waarneming en tenslotte experimenteren. Volgens Diderot verzamelt ‘waarneming’ feiten, ‘reflectie’ combineert deze feiten en ‘experimenteren’ verifieert het resultaat van deze combinatie.
Mooi drietrapsraketje die je perfect kunt koppelen aan stages en leren in de praktijk in het algemeen.
Je ziet iets (een professional doet bijvoorbeeld iets voor);
Daar ‘reflecteer’ je als student op; wat gebeurd hier, hoe doe je dat en hoe past dit in andere kennis die ik al heb.
Vervolgens ga het het proberen; je gaat ‘experimenteren’. Je gaat die waarneming dus koppelen aan kennis en ervaring die je al hebt en op die manier kom je tot nieuwe vaardigheden en inzichten.
Zo krijg je een betere en dieper begrip van de wereld om je heen; bijvoorbeeld de werkomgeving waar je op stage bent.
Het gaat om doen
Uiteindelijk gaat het om doén. Door te reflecteren op onze ervaringen en op basis van die ervaringen dingen te proberen kunnen we beter begrijpen hoe we onze kennis en vaardigheden kunnen toepassen en verbeteren..
Stages zijn daarom een van de allerbeste strategieën om professionals op te leiden.
Natuurlijk is er wel wat voortschrijdend inzicht sinds zeventienhonderdeneenbeetje. Wat Diderot niet genoeg meeweegt is het belang van de omgeving voor het bieden van die ruime voor reflectie en experimenteren.
Want kennis is niet iets dat zich in een vacuüm ontwikkeld maar enorm beïnvloed is door de omgeving.
Die omgeving slim inrichten, daar helpen wij dan weer mee.
Waar hij absoluut de spijker op zn spreekwoordelijke kop slaat is het idee dat je de stagiair uitnodigt om nieuwsgierig te zijn tijdens de stage.
Een stage die de student door een soort kennisfuik propt verknalt niet alleen de ervaring van de student, de kans is groot dat veel kennis niet beklijft én dat jouw bedrijf een weinig florissant imago opbouwt.
Al met al: Slimme kerel die Diderot.
En grappig hoeveel een Franse filosoof uit de 18e eeuw te maken kan hebben bij het opleiden van vakmensen in pak ‘em beet de bouw, de zorg en de installatietechniek.
Zin om meer te lezen? Dan is dit een prettig (hoewel wat technisch) werk.