Nouveau Velo
Waarom perfectie en positief niet synoniem zijn.
Per ongeluk kwam ik bij een optreden terecht van de bands Nouveau Velo en Rats on Rafts in het Haarlemse Patronaat.
De eerste band( het voorprogramma) was Nouveau Velo; een prettig rammelend bandje met drie man die,als je ze tegen zou komen op straat, ook door konden gaan voor stagiair HR bij een groot ministerie. Tikje preppie, losjes, hbo-werk en denk uitstraling.
Tijdens de start van hun korte, puntige popliedjes moesten ze regelmatig overnieuw beginnen, omdat een van de bandleden de maat niet goed te pakken had, op een bepaald moment starten ze zelfs onderling verschillende liedjes in.
“Sorry”, zei de zanger; “We hebben nieuwe liedjes en we zijn vergeten hoe we ze ook alweer hebben genoemd”.
Zaal lachen.
Ijs gebroken.
Alsof er die opmerking een extra onzichtbaar muurtje doorbrak in de kleine, halfgevulde zaal van de Haarlemse poptempel.
Met stages is het net zo.
Jouw aanbod hoeft niet gepolijst en ingestudeerd te zijn tot op de laatste millimeter.
Het hoeft ook niet te kloppen tot op drie cijfers achter de komma.
Waar het om gaat is dat je de student een positieve, leuke en leerzame ervaring kunt bieden.
Focus daarom vooral op de inhoud van jouw stage; op de manier waarop je de student het gevoel kunt geven: Ik kan het, ik kan het zelf, ik hoor erbij.
Als je dat bereikt, dan mag het af en toe rammelen.
En als je soms overnieuw moet beginnen dan is dat niet erg, dan is dat juist leuk.
Als stagiairs dit zien leren ze direct een belangrijke les:
Beginnen is belangrijker dan perfectie nastreven, als je een fout maakt dan kun je er ook om lachen en vervolgens vrolijk opnieuw beginnen.
Dit kan een enorme bevrijding zijn; zien dat professionals met jaren ervaring soms ook hun zaakjes niét op orde hebben.
Het is de imperfectie van de vorm die het prettig maakt, het is de imperfectie van de inhoud die de stage onprettig maakt.
Ook bepalen waar jouw aanbod perfect mag zijn en waar imperfectie niet in de weg zit?