Tour of Duty
Tijdens de eerste jaren van de Vietnam oorlog (de Amerikaanse rol dan) was John Mcnamara minister van defensie.
Mcnamara kwam van de Fordfabrieken, die van die auto’s.
En die van de theorien over het effectief organiseren van je bedrijf zodat je superslim kunt massaproduceren.
Daar is ook een term voor: Fordisme.
Maar Mcnamara dus.
Die dacht, geheel in stijl met dat Fordisme, dat alles meetbaar moet zijn.
Ook als het om een oorlog gaat.
Alles wat je kunt tellen, moet je ook tellen.
Want ‘whats get measured, gets done’ (aldus McNamara).
Dus gingen de beleidsmakers in Washington het succes van de Vietnamoorlog tellen in meetbare resultaten.
In ‘bodycount’ bijvoorbeeld, dus hoeveel je van de tegenstander over de kling jaagt.
Op papier leek het dat de Amerikanen lekker op weg waren.
In werkelijkheid kwamen ze nergens. Het grootste probleem was dat ze de ‘hearts en minds’ van de lokale bevolking niet wonnen en de guerilla’s niet braken in hun wil om te winnen.
Een luchtmacht generaal vertelde Mcnamara herhaaldelijk dat hij vergat dat de eigenaren van de rijstvelden die hij platbombardeerde niet zo blij waren met de Amerikaanse inzet..
Mcnamara wimpelde het weg.
De aantallen slachtoffers aan vijandige kant stapelden zich op, dus ze moesten wel aan de winnende hand zijn.
Dus joegen ze ontelbare mensen naar de eeuwige rijstvelden, maakten ze van het land een puinhoop en moesten ze in 1975 (McNamara was al in 1968 geen minister van defensie meer) met de staart tussen de benen afhaken.
Met een nationaal trauma tot gevolg. Wat dan wel weer zorgde voor een enorme stoet filmklassiekers: Apocalypse Now, Platoon, Born on the 4th of July, Full Metal Jacket, zelfs Star Wars was er niet geweest zonder de Amerikaanse afgang in Vietnam..
Deze manier van beleid maken waarbij je alleen uitgaat van rationele, meetbare uitkomsten is bekend geworden als ‘The McNamara Fallacy’.
En dit model begint wellicht logisch, het is een ongeluk in slowmotion als je even doorredeneert.
Dat deed de socioloog Daniel Yankelovich in 1972. Hij stelt:
De eerste stap bij deze denkfout is om te meten wat makkelijk te meten is. Prima idee!
De tweede stap is om dat wat niet te meten is te negeren, of om er een vaag cijfer aan te hangen dat eigenlijk nergens op slaat.
De derde stap is om te denken dat onmeetbare zaken niet belangrijk zijn.
En ten slotte is de vierde stap om te zeggen dat hetgeen dat niet gemeten kan worden niet bestaat. Dat is, in de woorden van Yankelovich, zelfmoord.
Ook bij stages
Waar het om het werven en begeleiden van stagiairs gaat ligt deze McNamara Fallacy altijd op de loer.
Dit komt omdat wij in het onderwijs en in organisaties geneigd zijn om succes te meten aan de hand van conversiepercentages, aantallen sollicitaties, meetbare criteria…
Logisch, het is makkelijker te verantwoorden wat je doet als je het rationeel kunt verklaren.
Weinig mensen worden ontslagen omdat ze rationele keuzes maken, des te meer omdat ze onlogische dingen proberen.
Terwijl jouw imago als bedrijf uiteindelijk niet afhangt van de vraag of je 3 of 4 keer per week een stagiair spreekt. Of van de vraag of je de leerdoelen van de onderwijsinstelling kunt scoren op een afvinklijstje.
Het gaat erom dat die stagiair een goed gevoel heeft en blij is met jouw bedrijf en de begeleiding die zij krijgt.
Als je naar Booking.com kijkt en al die recensies over hotelkamers leest valt het je wellicht op dat niemand begint over het feit dat er een douche of een bed in die hotelkamer staat.
Het gaat allemaal over emotie en beleving. Hoe lag het bed, was de receptie aardig, was het ontbijt te eten? Dat zijn de dingen die ertoe doen als je een onvergetelijke ervaring wilt geven.
Check dus eens waar op die vier niveaus zit jouw bedrijf.
Moet alles meetbaar en rationeel verklaarbaar zijn, of is er ruimte voor idiote ideeen en gekke fratsen die op papier misschien niet logisch lijken, maar voor stagiairs juist het verschil maken bij hun keuze of ze voor jouw bedrijf kiezen of dat van je concullega. Bijvoorbeeld omdat medestudenten zo leuk vertellen over hun ervaringen bij jouw bedrijf omdat je niet net zoals iedereen precies hetzelfde voorspelbare ding doet.
Voorkomen dat een stage bij jouw bedrijf voelt als een Tour of Duty?
Check ons aanbod!
Originally published at https://www.bureau-brand.nl on June 25, 2021.