Werf Slim: Werf Studenten #262
War, Worstelen, Winnen
☕ Hartelijk maandag!
In de NPO-serie Zorgen zie je jonge mensen keihard botsen op de werkvloer. Stageplekken genoeg, maar begeleiding? Nauwelijks. Verwarring en uitval? Geen verrassing.
De generatiekloof dan? Doe normaal. Gen Z wil geen pingpongtafels of hippe slogans. Ze willen duidelijkheid, begeleiding en echte groeikansen. Niet ingewikkeld. Wel zeldzaam.
Zelfs lunchen is tegenwoordig luxe. Doorwerken tot je kruimels eet, maakt je geen held. Zonder pauze geen focus. Zonder focus geen toekomst.
De war for talent is begonnen. Geen personeel, geen plannen. Zo simpel is het.
Recruiters? Rest In Protocols. AI sloopt niet alleen je werk, maar je hele beroep. Wat blijft? De dingen die je niet kunt automatiseren: échte begeleiding, echt contact, echte aandacht.
Big Brother? Nee, Big Comfort. We vluchten vrijwillig in gemak en afleiding. Groei ontstaat niet uit smooth workflows, maar uit weerstand, fouten en échte ervaringen.
Zeker bij stagiairs, die vaak voor het eerst kennismaken met een werkvloer die eerder op een doolhof lijkt dan op een leeromgeving.
De vraag is niet of ze het aankunnen. De vraag is of wij het nog aandurven ze écht iets te laten meemaken.
Vind je deze nieuwsbrief waardevol? Deel dit dan vooral in je netwerk!
En niet vergeten: Werf Slim: Werf Studenten.
Onze vrienden: NUTZY
O, je dacht dat stagiairs stonden te trappelen?
Welkom in 2025! Jongeren zijn mensen. Met huur, hersens en heel veel keus.
"We bieden ruimte om te groeien." Oftewel: plantjes water geven en ongelezen Excel-rapporten maken.
Wat willen studenten? 🛠 Wat moet ik echt doen? 💰 Wat krijg ik betaald? 😵💫 Wie wordt m'n collega?
Oh, en die krappe arbeidsmarkt waar je steeds over hoort? Die geldt niet voor jou, werkgever! Want jij denkt nog steeds dat je de baas bent terwijl je met je CV-screening-tool wanhopig zit te swipen op zoek naar iemand die voor een broodtrommel vol complimenten wil komen werken. Misschien moet je eens beseffen dat je niet meer in de positie bent om te eisen dat stagiairs dankbaar zijn voor jouw "kans". Die kans krijg je namelijk zelf niet meer.
Daarom is er Nutzy mensen! Geen glad platform, gewoon eerlijk in je inbox:
🛠 Dit is het werk.
💰 Dit is het bedrag.
🙃 Dit is Henk. Aparte humor, lunchen optioneel.
Dus. 🧻 Weg met die vacaturetaal. 🚀 Zet Nutzy aan. 👀 Laat zien wat je echt biedt.
P.S. Staan stagiairs écht te trappelen om bij jou te komen werken? Dan horen we graag van je want dat is zo zeldzaam dat we het in een museum willen zetten. Of je bent gewoon aan het liegen. Of je hebt een snoepautomaat die gratis werkt. Hoe dan ook, we zijn benieuwd!
DE POLL VAN DE WEEK
Zes stemmen. Eén richting. De rest? Zit op het strand.
Volgens deze uiterst representatieve poll (zes stemmers ja, zes) ligt het probleem van schooluitval dus volledig bij... het onderwijs.
Niet een beetje. Niet ongeveer. Maar 100%. Unaniem.
Zes mensen.
Dat is ongeveer even veel als het aantal mensen dat nog vrijwillig een krant koopt bij het tankstation.
Of als het aantal bezoekers op een willekeurige ouderavond over het nieuwe leerlingvolgsysteem.
Iedereen is óf weg, óf al mentaal in de stand ik-doe-even-net-alsof-het-mijn-probleem-niet-is.
Misschien wringt het onderwijs soms met wat jongeren nodig hebben om verder te komen.
Misschien, héél misschien, sluiten de lessen, regels en formats niet altijd even soepel aan op de wereld waarin die jongeren straks hun weg moeten vinden.
Meedoen met de volgende poll? tof! Scroll naar beneden, kom je m vanzelf tegen.
DEZE WEEK
Stage? Zoek het maar uit.
GAAT DIT ZIEN! De NPO-serie Zorgen laat haarscherp zien waarom het zo moeilijk is om jonge mensen vast te houden. Stageplekken zijn er zat, maar begeleiding? Zoek het maar uit. Daarna zijn we verbaasd als starters afhaken.
Zorgen is een zesdelige documentaireserie, gemaakt door regisseur Lianne Damen en producent Prospektor. In de serie volg je jonge mensen die hun eerste stappen zetten in beroepen die er écht toe doen: in de zorg, het onderwijs en de techniek. Spoiler: die eerste stappen zijn vaak keihard.
Wat de serie ook prachtig laat zien: mbo-studenten zijn ontzettend intelligent en invoelend. Zoals die scène waarin een student een verdrietige bejaarde bewoner troost gewoon, door er te zijn. Zo natuurlijk, zo raak.
Het geeft hoop: het komt wel goed met deze generatie.
De echte vraag is alleen: helpt onze aanpak hen ook echt door die moeilijke eerste fase heen? Te vaak is dat nog afhankelijk van een paar bijzondere begeleiders, eerder ondanks dan dankzij een geweldig leerbedrijf.
Je kunt mijn boek lezen, onderzoeken doorploegen of deze serie kijken; steeds weer kom je dezelfde uitdaging tegen. Niet de cao, niet het salaris, maar de simpele vraag: kan de student op zíjn of háár manier de schok van de realiteit op de werkvloer absorberen? Bedrijven kunnen alles verzinnen aan traineeships en onboardingprogramma’s, maar als die eerste botsing niet goed wordt opgevangen, zijn ze weg. Echt.
Zorgen is een fantastische serie. GAAT DAT ZIEN. En als je denkt: ik heb geen tijd? Dan máák je maar tijd. Potverdorie.
Bekijk de serie hier: Zorgen (NPO).
Generatiekloof? Doe normaal.
ABN AMRO onderzocht wat praktisch opgeleide Gen Z'ers willen op de werkvloer. Dat is sowieso al fantastisch: Dat een serieus onderzoeksbureau van een serieuze bank eindelijk eens naar dit deel van de arbeidsmarkt kijkt in plaats van altijd weer die hoger opgeleide dertien-in-een-dozijn onderzoekjes. Wat blijkt? Ze vragen niet om pingpongtafels of TikTok-meetings, maar gewoon om duidelijke afspraken, echte begeleiding en kansen om te groeien. Net als wij vroeger; alleen heetten we toen nog niet ‘Gen X’ of ‘Millennial’.
Grappig genoeg zagen we precies hetzelfde in ons eigen Young Professional Onderzoek 2024 dat ik samen met de vrienden van Careerwise deed: jonge mensen zijn niet lastig, wij maken het ze lastig.
Dus voordat je weer een dure cursus ‘Hoe werk ik met jongeren?’ boekt: eerst even zorgen dat de basis klopt. Heldere verwachtingen, persoonlijke aandacht, en een beetje flexibiliteit.
Scheelt een hoop buzzwords én afhakers.
Lees het onderzoek van ABN AMRO hier: Wat praktisch opgeleide Gen Z'ers echt willen (ABN AMRO). (met foto’s van de Techniekbeeldbank, deze foto’s stonden er al in toen ik nog bij de club werkte waar deze beeldbank in beheer kwam. Geloof mij; da’s lang geleden.
Lunch is geen luxe.
The Economist onthulde deze week iets revolutionairs: lunchen is goed voor je. Ja, echt. Niet snel een droge cracker wegsnaaien boven je toetsenbord, maar gewoon... stoppen. Eten. Ademen.
Vroeger, in de oertijd van het kantoorleven, gingen mensen zelfs samen lunchen. Echt waar! Aan tafels! Soms zelfs mét elkaar praten. Heftig.
Nu? Nu zijn we zo efficiënt bezig dat we trots zijn als we een wrap naar binnen proppen terwijl we acht mails tegelijk beantwoorden. #hustle #blessed #moneymindset
Maar, en hier komt de schokkende ontdekking: lunchen is niet alleen goed voor je bloeddruk, maar ook voor je hersens. Brandweermannen die samen eten blijken beter samen te werken. Medewerkers die pauze nemen, zijn blijer, productiever en schijnen zelfs minder vaak hun baan op te zeggen.
En daar ligt de link met stagiairs: Opleiden op de werkvloer gaat dus niet alleen over hoe je een machine bedient, een formulier invult of een PowerPoint maakt.
Nee, mensen. Het gaat óók over gedrag. Over snappen dat je even stopt midden op de dag. Dat je niet eeuwig doorhobbelt als een opgefokte hamster op een loopband.
Dat je leert dat een boterham eten aan een tafel met andere mensen onderdeel is van, jawel, professioneel gedrag.
Want als we jonge mensen aanleren dat pauzes alleen voor losers zijn, hoeven we niet verbaasd te zijn als ze na drie maanden gillend wegrennen achter hun toetsenbord vol Wasa-kruimels en een la vol instantnoodles.
Maar goed. Blijf vooral vergaderen om 13:00 uur.
Plan gerust nog een workshop ‘Duurzame inzetbaarheid’ direct na de lunch.
Of beter nog: schaf de lunchpauze gewoon helemaal af. Scheelt weer een pilotproject.
Bekijk het hele stuk hier: The Economist – Reclaiming the Office Lunch.
Pro-tip:
Soms is een boterham met kaas ook gewoon een life lesson.
De war for talent begint eerder dan de oorlog.
Europa steekt honderden miljarden in nieuwe wapens. Nederland wil natuurlijk meeprofiteren en meedoen. Moet misschien ook wel.
Klein probleempje: we hebben geen mensen. Echt niet.
Volgens nieuw onderzoek van Intelligence Group daalt het aantal vacatures in de defensie- en wapenindustrie zelfs. De vraag naar recruiters? Historisch laag.
De echte strijd (die om talent) begint niet pas aan het eind van een studie of in het eerste werkjaar. Die begint in het éérste jaar van een opleiding. Misschien zelfs al eerder, bij de stage.
Mijn 10 cent: wie serieus wil opschalen, begint niet met nog meer campagnes, maar met meer aandacht voor stages, meer aanwezigheid op de campus, en minder powerpoints over "employer branding 2030". Dit gaat megasnel opschalen, niet om een lobbybelang een of andere gesjeesde reclamegast uit de Achterhoek die zit te neuzelen over stikstofdoelen uitstellen.
Overigens, kleine side note: ik heb de domeinnamen rondom stagelopenbijdefensie.nl beschikbaar. Laat maar weten als je ze wil hebben. Schijnt budget te zijn.
Wie denkt dat de ‘stilte voor de storm’ nog wel goedkomt, raad ik aan om dit artikel te lezen. Je wordt er niet rustiger van.
Recruiter? RIP.
Waar je ook niet zo rustig van worden zal is dit stuk van Recruitment fluisteraar Kevin Wheeler. Je kunt het nog zo vaak tegen jezelf fluisteren ("AI pakt mijn baan niet, iemand mét AI pakt mijn baan"), maar helaas: AI gaat niet je werk veranderen. AI gaat je werk elimineren. Gewoon. Helemaal. Weg. Foetsie. Poef. 🌫️
Dat legt Kevin Wheeler in zijn Future of Talent nieuwsbrief haarfijn uit.
Recruiting, zoals we het kennen, sterft niet aan slechte sollicitanten of moeilijke hiring managers, maar aan iets veel hardnekkigers: het verdwijnen van het hele proces. Sourcing, screenen, interviewen, netwerken? Automatisch. Relatiebeheer? Geautomatiseerd. Onderbuikgevoel? Gesimuleerd.
En ja, je kunt nog een cursus “hoe werk ik samen met AI” boeken. Je kunt ook nog een “human touch”-workshop volgen. Of je LinkedIn-netwerk verdubbelen.
Maar spoiler: het maakt allemaal geen reet uit als het hele beroep ophoudt te bestaan.
Mijn tip?
Ga nú iets doen met stagiairs.
Zet vol in op persoonlijke begeleiding, op echt menselijk contact.
Want dát is voorlopig nog niet zomaar te automatiseren.
En als we ergens behoefte aan houden, ook in een wereld vol AI, dan is het wel aan echte aandacht, echte gesprekken en echt vertrouwen.
Kleine disclaimer:
Kevin zit, net als bijvoorbeeld Bas van de Haterd, stevig in de tech-hoek van recruitment.
Er kan dus sprake zijn van een lichte bias richting “AI als almachtige allesvervanger”.
Andere experts (bijvoorbeeld Jesse Geul ) blijven veel dichter bij de menselijke kant en benadrukken dat persoonlijk contact niet zomaar uitsterft.
Dus voordat je je laptop op Marktplaats zet en een moestuin begint: haal even drie keer adem.
We zijn niet bang voor Big Brother. We zijn verliefd op gemak.
Brian Klaas legt het haarfijn uit:
We leven niet in Orwell’s 1984 vol onderdrukking door angst.
We leven in Huxley’s Brave New World — verslaafd aan gemak, afleiding en dopamine.
Geen onderdrukking van bovenaf. We versuffen onszelf. Vrijwillig. Met een glimlach en een volle winkelmand.
En daarom zijn stages zo belangrijk.Omdat echte groei niet ontstaat uit nog een cursus persoonlijke effectiviteit.Maar uit weerstand. Uit dingen die fout kunnen gaan.
Uit verantwoordelijkheid, uit twijfel, uit écht iets meemaken.
Zoals we ook in de serie Zorgen zagen: jonge mensen groeien niet van nog een PowerPoint over purpose. Ze groeien van troosten, vallen, doorgaan, echt werk doen.
Dus wil je stagiairs die leven? Laat ze iets echts meemaken. Niet nóg een inspiratiesessie. Geen platte veiligheid. Laat ze worstelen. Laat ze bouwen. Vlieg ze de danger zone in.
Anders?
Worden ze later wakker op hun 35e. Met een latte in de hand.
En de vage vraag: is dit alles? (oehoehoehoe)
Tip: Brian schreef een enorm goed boek: Fluke. Kwam vorig jaar uit. In 1 ruk uitgelezen.
Dat was ‘m!
Afgelopen week was ik met mijn dochter in Berlijn. Kan ik een paar obligate dingen schrijven over ‘drie dingen die ik leerde van… blablabla…’. Doe ik niet. Wel alvast een oproep: Op 12 mei komt Nutzy naar Haarlem met een gratis workshop over het werven van jonge mensen.
Dat gaat leuk worden, voor maximaal 12 man, dus laat alvast even weten of je wilt komen,
📌 Wat je deze week niet wilde weten (maar toch moet lezen):
Stage? Zoek het maar uit. In de NPO-serie Zorgen zien we hoe jonge mensen keihard botsen op de werkvloer. Begeleiding? Nauwelijks. Verwarring en uitval? Geen verrassing.
Generatiekloof? Doe normaal. Gen Z wil niet ‘geïnspireerd’ worden door pingpongtafels. Ze willen duidelijkheid, goede begeleiding en échte groeikansen.
Lunch is geen luxe. Doorwerken tot je kruimels in je toetsenbord hebt, is geen heldendaad. Zonder pauze, geen focus. Zonder focus, geen toekomst.
De war for talent is begonnen. En die moeten we eerst winnen voordat de oorlog begint.
Recruiter? Rest In Protocols. AI verandert niet alleen je werk, maar sloopt het hele beroep. De enige troef die blijft? Persoonlijke begeleiding. Menselijk contact. Echte aandacht.
Big Brother? Nee, eerder Big Comfort. We laten ons niet onderdrukken, we vluchten vrijwillig in gemak en afleiding. Groei begint waar het schuurt; bij weerstand, bij échte ervaringen. Zeker voor stagiairs.
Oplettende lezers hebben gezien dat ik geen poll heb. Is vakantie, dus deze week even niet. Volgende keer weer.
Tot volgende week!
Veel stagiairs gewenst.
Maarten
Plus onthouden: Werf slim: werf studenten!
Plus plus: Doorsturen mag!
Ken je een collega, school, of student die hier wat aan heeft? Deel deze nieuwsbrief. Ze kunnen er beter vandaag dan morgen mee aan de slag.
Volg, deel en blijf op de hoogte
👉 LinkedIn
👉 Website
👉Engelstalig blog
Deze nieuwsbrief wordt mede mogelijk gemaakt door NUTZY. Organisaties zoals Albron, Albert Heijn en Croonwolterdros gebruiken hun platform om jong talent op een nieuwe manier aan te trekken.