Werf Slim: Werf Studenten #225
Reuzenwaterlelies, Retentie, Realiteit
Hartelijk maandag!
Deze week doorgeprikte denkbeelden: Hybride werk is goed voor retentie, Gen Z houdt niet massaal van feminisme en diversiteit is niet altijd winstgevend. McKinsey's studie over diversiteit in de top blijkt geen direct verband met winst te hebben, ondanks maatschappelijke voordelen. Reuzenwaterlelies in Gent zijn dit jaar enorm, dankzij een overijverige stagiair en zijn supermest. Gen Z hecht meer waarde aan sociale netwerken dan aan hard werken voor succes. Hybride werken verhoogt werktevredenheid en vermindert personeelsverloop, vooral bij niet-managers en vrouwen
Deel deze nieuwsbrief in jouw netwerk!
En natuurlijk heel veel stagiairs gewenst.
Onze partner: ELBHO
Dat is natuurlijk Stichting ELBHO! Zoals ik verderop ook stel mag je echt actiever sturen en ondersteunen op de kwaliteit van stages. Daar zijn we met onze stichting ELBHO al jaren mee bezig. En dat kun jij ook doen, gewoon door een audit aan te vragen.
Poll
Ok, ik doe niet zoveel polls meer. Reden is dat de respons wisselend is en ik het lastig vind om wekelijks met een pakkende vraag te komen. Nu heb ik er wel eentje! Ik denk erover om na de zomer Werf Slim op een andere dag te publiceren. Na drie jaar iedere zondagavond, misschien kan het ook andere dag.
DEZE WEEK
Reuzenwaterlelies door ijverige stagiair
De reuzenwaterlelies in de Gentse plantentuin zijn dit jaar net zo overdreven als een Volkswagen Golf op gigantische wielen. Die bladeren hebben nu een diameter van 2,6 meter, terwijl ze normaal maar bescheiden 1,5 meter groot zijn. Hoe dat komt? Wel, vermoedelijk door een nieuw mengsel van meststoffen, toevallig samengesteld door een overijverige stagiair die waarschijnlijk dacht dat hij een Michelin-ster verdiende voor het mengen van shit. Stagiairs en hun enthousiasme, hè? Geef ze een beetje verantwoordelijkheid en ze maken van een potje mest een hele plantentuin vol reuzen. Tnx Matthijs Hamster van Careerwise voor het delen!
Generaties volgens Japke-d Bouwma.
De werkvloer is een bonte verzameling van generaties, elk met hun eigen unieke eigenschappen en uitdagingen. Van de zogenaamde veiligheidsbewuste Gen Z tot de grap-resistente millennial, van de luidruchtige Generatie X tot de wat tragere babyboomers – er zijn genoeg stereotypen die de ronde doen. Maar wat is nu waar en wat is pure fictie? Japke D zoekt het uit.
Gen Z en feminisme
Het artikel "Gen Z's growing rift with feminism" onderzoekt waarom jonge mannen van Generatie Z zich vervreemd voelen van het feminisme. Uit een studie blijkt dat 60% van hen vindt dat de strijd voor vrouwenrechten hen discrimineert. Ze voelen zich bedreigd door termen zoals "toxische mannelijkheid". De auteur pleit voor een verandering in de discussie, met meer begrip en respect voor jonge mannen, om hen weer bij de feministische beweging te betrekken. Dank Matthijs Hamster voor de link! Dit stuk deed mij denken aan de podcast ‘Het Uur’ waarin Jonas Kooyman van het platform 'Havermelkelite’ in gesprek is met Pieter van de Wielen. Hierin signaleert hij een verschuiving van de stadse hoogopgeleide jongere van ‘hipster’ naar een steeds meer elitaire subcultuur waarin het steeds meer over zichzelf gaat en mensen zich terugtrekken in hun eigen bubbel en in de VS zelfs een verschuiving ziet van voorheen ‘linkse deugers’ naar meer Alt-right bewegingen. Of dat in Nederland ook gebeuren kan is de vraag. Wat ik wel denk is dat die ‘antifeminisme’ trend onderstreept dat die generatie Z en millenials heel divers zijn.
"Niemand leert me wat ik moet doen"
Een heel leuk persoonlijk verhaal van een manager over haar ervaring met een Generatie Z medewerkster. In een exit-interview uit Gen Z-medewerker Jasmine haar frustraties over haar werkervaring, wat vooroordelen over haar generatie bevestigt. Ze voelde zich slecht begeleid, moest te veel reizen, kreeg weinig spreektijd in presentaties en had geen kans op leiderschap. Haar verhaal weerspiegelt volgens mij precies het beeld dat Gen Z heel veel behoefte heeft aan ondersteuning en duidelijke communicatie over werk (en in de ogen van de schrijver vooral de realiteit van werk). De schrijver realiseert zich dat er meer aandacht nodig is voor de begeleiding van nieuwe medewerkers en dat verwachtingen beter afgestemd moeten worden op de realiteit van de werkvloer. Want zit die Jasmine nu enorm te zaniken over niets, of is er iets anders aan de hand.. Eerlijke beschouwing!
De illusie van de meritocratie doorgeprikt?
Onderzoek uit de VS onthult een kloof in hoe generaties naar succes kijken. Oudere mensen zweren bij hard werken; bijna de helft vindt werkethiek de sleutel tot succes. Maar voor Gen Z en Millennials ligt dat anders. Minder dan een derde van hen ziet werkethiek als het belangrijkste. In plaats daarvan geloven ze dat sociale connecties en persoonlijke relaties doorslaggevend zijn. Recente analyses tonen aan dat netwerken op de werkvloer minstens zo cruciaal is voor carrièregroei als ouderwets zwoegen. Het lijkt erop dat de jongere generaties iets doorhebben wat de oudere misschien over het hoofd zien: succes draait tegenwoordig meer om wie je kent dan wat je kunt. Onderzoek is uit 2021, maar heel relevant als je het hebt over het definiëren van ‘succes’. Wat als wij ‘succes’ als iets heel anders zien dan onze jongere (aanstormende) collega’s. Dan is het heel makkelijk om langs elkaar heen te gaan praten, met grote misverstanden tot gevolg. Ook hier gaat ons Young Professional onderzoek op in, dus heel nieuwsgierig naar die resultaten!
Wat mij trouwens wel opvalt is dat er nog bijna net zo hard wordt gewerkt (of gezien wordt dat hard werken nodig is, maar dat het besef vooral is dat je met hard werken niet per se klaar bent).
Hybride werk slecht voor retentie en cultuur? Nee hoor, zegt Nature.
Een zes maanden durende studie bij een Chinees technologiebedrijf toonde aan dat hybride werken (twee dagen per week thuiswerken) de werktevredenheid verhoogde en het personeelsverloop met een derde verminderde, zonder negatieve invloed op productiviteit, promoties of werkprestaties. Dit effect was significant bij niet-managers, vrouwelijke werknemers en medewerkers met lange woon-werkafstanden. De managers veranderden hun aanvankelijk negatieve perceptie van hybride werken naar een positieve, na ervaring met het hybride model.
Hybride werken is dus helemaal niet zo slecht voor jouw bedrijf. Dit benadrukt het belang van het integreren van hybride werkmodellen in het onderwijs voor toekomstige vakprofessionals. Studenten moeten leren omgaan met de flexibiliteit en technologische vaardigheden die hybride werken vereist, terwijl ze ook zelfstandigheid en netwerken ontwikkelen. Onderwijsinstellingen zouden deze methoden moeten opnemen in hun curriculum om studenten voor te bereiden op een toekomst waarin hybride werken steeds gebruikelijker wordt. Schreef ik al een boekje over.
Diversiteit niet zo goed voor jouw bedrijf als beweerd?
Diversiteit zou ons rijk maken, maar dat blijkt tegen te vallen. Nieuw onderzoek stelt de methodologie van een McKinsey-studie ter discussie, die leidde tot de wijdverspreide overtuiging dat diversiteit goed is voor de winst.
McKinsey zei in 2015 dat diversiteit in de top van bedrijven zou leiden tot meer winst. Dit zorgde ervoor dat veel bedrijven meer vrouwen en minderheden aannamen. Nieuw onderzoek laat nu zien dat dit niet klopt.
Diversiteit is goed voor de maatschappij omdat het gelijkheid en rolmodellen biedt. Maar dat betekent niet automatisch dat bedrijven daardoor meer winst maken. Sinds 2015 hebben wetenschappers geprobeerd de resultaten van McKinsey te herhalen, maar zonder succes. Ze vonden geen verband tussen winst en diversiteit in de top.
McKinsey heeft hun methode aangepast, maar andere onderzoekers kunnen de studie niet precies nadoen omdat de namen van de onderzochte bedrijven geheim blijven. Nieuwe studies laten zien dat diversiteit geen winstvoordeel oplevert voor grote bedrijven.
Wat betekent dit voor diversiteit? Het is belangrijk om diversiteit te bevorderen vanwege de maatschappelijke voordelen, niet omdat het per se meer winst zou opleveren. Diversiteit zorgt voor gelijke kansen en kan groepsdenken voorkomen, maar verwacht geen gegarandeerde financiële voordelen.
AI en het einde van HR?
In dit artikel fantaseert de auteur over de toekomst van HR in 2038. Stel je voor: mensen en slimme robots werken samen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. De ouderwetse HR-functie bestaat niet meer. In plaats daarvan hebben we de "Cognitive Ecology Architect" (CEA). Deze mensen zorgen ervoor dat de samenwerking tussen mens en AI soepel verloopt. CEAs doen van alles: ze zorgen dat het werk goed verdeeld is, houden de ethiek in de gaten, en helpen bij conflicten tussen mensen en robots. Ze hebben vaardigheden nodig die nu nog als sciencefiction klinken, zoals neuro-digitale integratie en existentiële psychologie. Het artikel stelt ook prikkelende vragen, zoals: wat als een AI bewustzijn krijgt, verdient het dan ook rechten? En hoe meten we creativiteit of productiviteit in een wereld waar mens en AI samen werken?
Het is een oproep aan HR-professionals om klaar te zijn voor deze nieuwe wereld, waar de grens tussen mens en robot steeds vager wordt. Zoals science fiction auteur William Gibson het volgens mij ergens eind jaren negentig zei: The Future is already here, it’s just not evenly distributed’.
Kun je niet meekomen? Dan is het misschien tijd om een andere baan te zoeken, stelt Kevin Wheeler, toch een beetje een goeroe in recruitment land.
Want veranderingen gaan langzaam, totdat het ineens snel gaat. Mooi stuk hierover door Ethan Mollick (ook in aanvulling op dit stuk)
Briefje van Dijkgraaf.
Voormalig minister Robert Dijkgraaf liet en mooi briefje achter voor zijn opvolger Eppo Bruins. Dit briefje. En lees alleen de eerste regel: Welkom op het ministerie van hoop en optimisme.
That’s it. Onderwijs, het begeleiden van studenten en stagiairs draait om hoop en optimisme. En vereist hoop en optimisme. Met ‘zachte krachten’ die ‘vooruitstuwen’.
Je zou maar zo’n minister hebben… 🫡
Cijfer van de week
50
Dit is het percentage respondenten dat in ons Grote Young Professional Onderzoek aangeeft dat ze het liefste leren door ‘te sparren met collega’s.’
Dit is echter niet de manier waarop de respondenten uit ons onderzoek het allerliefste leren Weten wat dat is? Dat lees je in het onderzoeksrapport dat na de zomer verschijnt. Zijn we nu aan het schrijven. Gaat echt heel interessant worden!
Boek van de week
Veel experts zeggen dat je vroeg moet beginnen, heel erg moet focussen en veel moet oefenen als je goed wilt worden in iets. Maar onderzoek naar de beste presteerders, zoals topsporters en Nobelprijswinnaars, laat zien dat vroege specialisatie juist zeldzaam is.
David Epstein onderzocht succesvolle atleten, kunstenaars, muzikanten, uitvinders en wetenschappers. Hij ontdekte dat generalisten, die later hun pad vinden en veel interesses hebben, vaak beter presteren. Ze zijn creatiever, flexibeler en zien verbanden die specialisten missen.
In Range betoogt Epstein dat inefficiëntie juist nuttig is. Falen is een goede manier om te leren. Mensen die vaak van koers veranderen, hebben vaak de meest bevredigende carrières. De beste uitvinders combineren kennis uit verschillende vakgebieden. Terwijl specialisten steeds nauwer hun focus leggen, zullen mensen met brede kennis en ervaring steeds meer succes hebben.
Meer proberen dus. En het vertrouwen krijgen dat je mag proberen en op je bek mag gaan. Dat zouden we onze studenten moeten meegeven. En daarom is dit boek zo’n knaller. Is al paar jaar oud, maar ik heb er enorm veel aan.
DAT WAS M
Deze week is het vakantieseizoen wel begonnen. Ik heb naast een paar offertes, een stuk of drie blogs en een aantal belafspraken: 1 afstudeerstagiair, ik ga nog lunchen met een aantal relaties, woensdag ben ik te gast in de podcast van schaal X en vrijdag ben ik coach op de sportdag van mijn dochter. Verder schrijven we momenteel aan het grote young professional onderzoek.
Wil je meer van mijn hand lezen? Dan is mijn blog ‘Cultus Praxis’ misschien interessant. Hier schrijf ik over alles wat ik zie, denk en ervaar rondom werkplekleren. In t Engels. Dat wel.
Laat ik jullie graag deze hopelijk niet al te regenachtige week ingaan met een mooi inkijkje in het leven van een 27 jarige kantoormedewerker in London, maar dan in 1719. Als historicus ga ik hier wel lekker op.
Hele fijne week
En heel veel stagiairs gewenst!
Ps: Iets minder serieus? Muppet Bloopers. Altijd leuk. Geweldig hoe de poppenspelers hun karakter blijven behouden als het niet goed gaat. Ik kan hier uren naar kijken.