Hartelijk maandag!
De arbeidsmarkt verandert sneller dan je “update je cv” kunt zeggen, en wij zorgen ervoor dat jij niet achterblijft.
💼 Nutzy pakt Gen Z stevig vast met worstenbroodjes, voiceberichten en een loslatende aanpak. Geen micromanagement, maar vertrouwen en teamgevoel.
👩🔧 Stages redden straks ons onderwijs. Terwijl AI ons salaris door de plee spoelt, blijven stages dé plek waar studenten leren omgaan met chaos en echte mensen. Dat is geen luxe, dat is levensles.
📚 Jongeren lezen wél, maar alleen als het niet uit een saaie leeslijst komt. TikTok bewijst dat met een vergeten dystopisch boek dat nu sneller verkoopt dan sneakers. En dat zegt iets over hoe wij ze op de werkvloer moeten begeleiden.
🌪️ De wereld draait op vibes, niet op feiten. Wil je de exit vinden uit deze chaos, dan moet je eerst toegeven dat vibes de baas zijn. Daarna kunnen we vooruit.
🛣️ Metaforen maken alles begrijpelijk. Noem je je carrière een snelweg, dan blijf je keihard rechtdoor tot je tegen een muur knalt. Noem je het een avontuurlijke route, dan mag je verdwalen en alsnog goed aankomen. Jouw keuze.
Dus, koffie erbij. Here we go.
Vragen? Laat het weten! En stem op onze poll.
Veel leesplezier! 😊
En natuurlijk veel stagiairs gewenst.
Maarten
ONZE PAARSE PARTNER
Jongeren die de arbeidsmarkt betreden, zoeken méér dan een baan. Ze willen impact maken, duidelijkheid en een rechtstreekse route naar hun doelen. Nutzy begrijpt dat en biedt geen doorsnee vacaturesite, maar een platform waar ze hun carrière met volle kracht op koers zetten. Geen stuurloos gedobber, maar stevig aan het roer op weg naar succes. 🌊⛵
Nutzy biedt meer dan alleen vacatures. Denk aan slimme sollicitatietips, eerlijk salarisadvies en praktische inzichten over remote werken. Want wie droomt er niet van een werkdag op slippers in een zonovergoten oord? Volgens oprichter Mitch Gielen zit dat ingebakken in hun aanpak: “Nutzy is ontwikkeld samen met jongeren.” En dat zie je meteen. De vacatures zijn overzichtelijk, aantrekkelijk vormgegeven en bevatten precies de informatie die ertoe doet. Geen gedoe, geen franje.
Met Nutzy krijgen jongeren niet alleen toegang tot werk, maar ook het vertrouwen om door te pakken. Geen loze beloften of vage slogans, maar iets dat écht werkt. En dat voelt als de frisse zeewind die je in je gezicht nodig hebt om vol gas vooruit te gaan. 🌟
Check Nutzy en maak vandaag nog een Fanpage aan!
DE POLL VAN VORIGE WEEK
De poll laat weinig aan de verbeelding over: 50% van de respondenten zegt dat meer tijd voor de bpv-coördinator dé sleutel is voor betere stages. En eerlijk? Dat verrast me niks. Begeleiding kost tijd, geen Excel-sheet of snel “even tussendoor”-klusje. Wil je stagiairs echt verder helpen, dan moet je investeren in persoonlijke aandacht. Een goed gesprek met een koffie erbij, geen afvinklijstje.
Maar wat opvalt: 0% voor “meer kennis bij bedrijven.” Nul. Nada.Noppes. Volgens de respondenten weten bedrijven het blijkbaar al helemaal. Nu, daar durf ik openlijk aan te twijfelen. Kennis is er misschien wel, maar het toepassen ervan in de praktijk? Daar zit de uitdaging. Want zeg nou zelf: hoeveel stagiairs lopen er nog rond met de opdracht “doe maar wat”? Of hebben begeleiders die nét iets te vaak “druk, druk, druk” zeggen?
De echte boodschap van deze poll? Meer tijd voor bpv-begeleiders is geen luxe, maar noodzaak. Want zonder tijd geen echte begeleiding. En dat merk je meteen: een stagiair die zichzelf maar moet redden, komt niet ver. Geef die coördinator dus de tijd, en wie weet hoeven we over een paar jaar niet meer te twijfelen aan die “kennis bij bedrijven.” 😉
DEZE WEEK
Hackathon Zorg mbo-hbo-wo
MBO-, HBO- en TU-studenten werken samen aan zorginnovaties. Op papier lijkt dat fantastisch, maar in het lokaal zitten ze in aparte hoekjes. De MBO’ers delen praktijkverhalen, de HBO’ers denken procesmatig en de TU’ers tekenen technische schema’s. Alsof ze in drie verschillende werelden leven. Maar die grens verdwijnt zodra ze echt aan de slag gaan.
Habib, MBO-student, vertelt hoe hij regelmatig zoekgeraakte gebitten moet opsporen bij dementerende ouderen. De HBO-studenten bedenken hoe je dat praktisch aanpakt en de TU’ers komen met sensoren, trackingchips en een slimme reminder. Samen ontwikkelen ze De Tandenfee: een gebitsreiniger die niet alleen schoonmaakt, maar ook oma helpt herinneren waar haar gebit is.
Het laat zien dat de scheidslijn tussen opleidingen nergens op slaat. De praktijkervaring van de MBO’ers is net zo belangrijk als de uitvoerbaarheid waar HBO’ers naar kijken en de technische innovaties van de TU-studenten. Zoals PhD Anton eerlijk zegt: “Dit bedenk je niet vanuit een lab of collegezaal. Daar heb je iedereen voor nodig.” Wat begint als koudwatervrees eindigt met applaus, een werkbare oplossing en een pizza. Smaakt naar meer. 🍕
SBB-erkenning. Hoe zat t ook alweer?
Afgelopen week had ik weer zo’n gesprek met een leerbedrijf dat *niet helemaal* wist hoe de eisen voor erkenning ook alweer zaten. “Ja, we hebben hier wel stagiairs gehad hoor, maar hoe zat dat ook alweer met die erkenning?” Altijd fijn, die frisse onwetendheid terwijl er complete pagina’s aan richtlijnen bestaan.
Laten we eerlijk zijn, het is ook geen rocket science. Je hebt een veilige werkplek nodig, een praktijkopleider die weet wat-ie doet en een beetje zin heeft om iemand op te leiden, én je moet met SBB en de school kunnen samenwerken. Maar ja, je moet het natuurlijk *wel* even lezen. En daar gaat het vaak mis. Want hoe vaak lopen mbo-studenten nog steeds tegen stages aan waar ze nauwelijks meer leren dan de juiste koffiemaat per kopje?
Dus is zo’n erkenning genoeg? Nee. Echt niet. Daar kun je mij weer voor bellen. Want het draait niet om vinkjes of papieren erkenningen, maar om échte begeleiding. Het soort begeleiding waarbij een mbo-student aan het einde van de rit niet alleen weet hoe hij moet assisteren, maar hoe hij zelf dingen kan oplossen. En daar zit het verschil. Die erkenning is een mooi begin, maar de rest ligt bij jou. 🎓📞✨
Mitch Gielen: Hoe je Gen Z binnenboord houdt
Zeven Gen Z’ers in je team en je denkt: hoe zorg ik dat ze niet na drie maanden afhaken en verder hosselen naar de volgende uitdaging? Mitch Gielen weet het wel. Het geheim? Geen strak managementplan, maar worstenbroodjes (ook vegan, want anders krijg je klachten), voiceberichten op 1,5x snelheid en de kunst van loslaten. Heel veel loslaten.
Bij Nutzy is 9 uur ’s ochtends geen afspraak, maar een richtlijn. Ben je er om 8:45? Top. 9:15? Ook prima. Het is geen vertraging, het is hosselen. En als ze twee dagen niet reageren op je WhatsApp? Geen zorgen, ze zijn “hun grenzen aan het bewaken.” Waar jij dat vroeger gewoon “afwezigheid” noemde, zien zij dat als mentaal onderhoud. En eerlijk: daar kunnen we misschien nog iets van leren.
Mitch’s kantoor is geen kantoor meer, maar een “social hub”—of zoals wij dat vroeger noemden: de kantine waar je bleef hangen tot je baas vroeg of je nog iets ging doen. Werken ze daar veel? Nee, maar ze eten wel samen worstenbroodjes, doen een borrel met een Lego Challenge en bouwen ondertussen aan iets belangrijkers dan output: teamgevoel. En het werkt. Want wie zich verbonden voelt, blijft. Het gaat niet om controleren, maar om ruimte geven. Wat vroeg je stagiairs vroeger: “Waar is dat verslag koffiesjouwende kantoorkabouter?” Wat vraag je ze nu: “Wat maakt jou blij in je werk?”
En ja, los van de flauwe woordgrappen: Ik geloof er echt in. Niet omdat Gen Z bijzonder anders is, maar omdat ze durven te eisen wat anderen pas later beseffen: dat werken niet alleen om prestaties draait, maar ook om jezelf ergens thuisvoelen. Dus geef ze de Lego en de vegan snacks, stel vragen, laat ze hun eigen ritme vinden. Want uiteindelijk leveren ze niet alleen werk af, maar ook ideeën die je zelf nooit had bedacht. En daar zit de winst. 🥐✨
AI gaat ons salaris door het putje trekken.
Als je dit rapport mag geloven, zit je loon straks zó laag dat je blij mag zijn met een instantnoedel per dag. Er is een “1 op 3 kans” dat we binnen 20 jaar zo platzak zijn dat zelfs die noedel uit je budget verdwijnt. En binnen 100 jaar? Dan likken we waarschijnlijk de verpakking.
AGI groeit als schimmel in een vochtige kelder, terwijl onze economie struikelt als een dronken toerist op klompen. Technologie die ons redt? Haha, nee. Zodra land, energie en andere basics schaars worden, blijft er van ons loon net genoeg over voor een halve avocado (zonder toast).
Maar geen paniek! Er is altijd nog de overheid met subsidies, liefdadigheid en misschien een gezellige revolutie op de koop toe. En stages? Die worden straks essentieel. Niet om carrière te maken, maar om te leren hoe je gratis koffie regelt en goedkoop weet te eten. Want overleven wordt de enige skill die nog telt. 🥑✨
Jongeren lezen wel maar niet op jouw manier
I Who Have Never Known Men, een vergeten Franstalig en nogal dystopisch boek uit 1995, is ineens hotter dan TikTok-dansjes op de hit-van-de-dag. Het verhaal: 40 vrouwen opgesloten in een ondergrondse kooi zonder te weten waarom. Klinkt gezellig. Ze ontsnappen, ontdekken een lege wereld, en de jongste beseft dat ze de laatste mens op aarde kan zijn. Gezellig.
Hoe het gebeurt, die hype? Geen gelikte campagne, geen leescampagnes met BN’ers op posters in scholen, maar TikTok-meisjes die het boek aanprijzen als “fucked up maar prachtig.” Meer dan 100.000 verkochte exemplaren later blijkt de hype serieus. Zelfs boekhandels die ooit deden alsof Belgische literatuur behalve Hugo Claus of een ronkende Dimitri Verhulst niet bestond, hebben het boek nu bij de kassa liggen. Moraal van het verhaal? Praten is overleven: voor de vrouwen in het boek én voor boeken zelf.
Want dit bewijst dat jongeren wél lezen, zolang het niet opgedrongen wordt door een docent of verplichte lijst. Geef ze een obscure dystopie met existentiële ellende en een catchy titel, en ze verslinden het alsof het de nieuwste Netflix-hit is. Sociale media, en vooral TikTok, bewijzen dat literatuur niet dood is, het ligt alleen te wachten op de juiste hype (een beetje muf ruikend misschien maar toch). Eén TikTok-review met de woorden “fucked up maar prachtig” en ze staan in de rij. Wat scholen en literaire prijzen jarenlang niet lukt, fikst BookTok in een paar dagen.
En daar zit een fout (denk ik) in hoe we jongeren zien, ook op de werkvloer. We denken dat ze geen motivatie hebben, geen concentratie, geen uithoudingsvermogen. Maar ze lezen boeken van 160 pagina’s vol filosofische wanhoop, zonder dat iemand ze dwingt. Gewoon uit zichzelf. Niet omdat ze moeten, maar omdat ze willen. Dat past niet in het plaatje van telefoonverslaafde zombie-nietsnutten?
Net zoals bij stages:. daar is het als die mooie boekenstapel op hun TikTok-feed. Dus als een stage saai, vaag of zinloos voelt, ja, dan haken ze af. Maar geef ze ruimte om iets te doen dat écht telt, en ze zullen keihard knallen. Net zoals ze nu de boekhandels leegkopen. Misschien ligt het probleem dus niet bij hen, maar bij hoe wij ze proberen te sturen. 🌱
Lezen en leren; opletten op AI.
Leuk allemaal die herrie over AI maar het is wel een serieus ding. AI verandert lezen in een afvinklijstje. Studenten voeren een boekentitel in, krijgen een samenvatting terug, en hop—klaar. Handig? Ja. Educatief? Niet bepaald. Onderwijs gaat namelijk niet om hoe snel je iets “snapt,” maar om wat je onderweg tegenkomt: verwarring, twijfel, een inzicht dat ineens binnenkomt terwijl je koffie haalt. Zoals Emily Pitts Donahoe schrijft: het draait om wat je *ervaart*, niet om wat je netjes reproduceert.
Kijk maar naar BookTok in de vorige link. Jongeren lezen geen boeken omdat een docent zegt dat het moet, maar omdat ze erdoor geraakt willen worden. Ze zoeken iets wat hun hoofd in de war schopt, wat hen aan het denken zet. AI kan dat niet. AI kan je vertellen *wat* er gebeurt in een boek, maar niet waarom dat er toe doet. En dat is precies het probleem als we AI blijven gebruiken om alles glad te strijken.
Stages worden daarom de redding van ons toekomstige onderwijs. Want stages dwingen je juist om dingen mee te maken. Hoe voelt het als je voor het eerst een klant moet overtuigen en je ziet dat hij twijfelt? Wat doe je als een opdracht in de soep loopt? AI heeft daar geen antwoord op, want AI kent geen zenuwen, geen paniek, geen adrenaline. Maar gelukkig hebben stagiairs die wel.
Dde toekomst ligt bij wat je niet kunt optimaliseren: rommelige, echte ervaringen. Stages worden nog veel belangrijker, want daar gebeurt het. Terwijl we straks diploma’s uitdelen voor AI-gegenereerde dertien in een dozijn essays, zijn het stages die laten zien hoe de echte wereld werkt.
Meer weten over AI en onderwijs? Dan moet je bij Barend Last zijn.
BBC doc over hybride werken, drama om niks.
De BBC vroeg zich af: “Moeten we nog steeds thuiswerken?” Ja, net als de vraag of je nog steeds adem moet halen. Nederland is inmiddels kampioen hybride werken, maar volgens t tv programma Panorama zit iedereen thuis vooral op de golfbaan. Want dat is precies wat we doen, toch? Luxe leven en een stevig robbertje lui zijn.
En dan de hele droevige parade van slachtoffers van deze schande.: een stomerij-eigenaar die om z’n pakloze dagen huilt, een zakenman die vindt dat een hele generatie geen “echt werk” doet, en een café-eigenaar die boos is dat we geen taart meer komen eten.
Wat leren we hieruit? Dat thuiswerken een symbool is geworden in de cultuur oorlog. Het wordt afgeschilderd als een bedreiging voor de status quo, een bedreiging die gen Z en millennials in hun joggingbroek belichamen. Maar de echte dreiging? Die komt van organisaties die denken dat je alleen productief bent als je op een bureaustoel onder tl-licht zit.
Maar weet je wat? Hybride werken werkt. Niet omdat het perfect is, maar omdat het beter is dan elke dag vastzitten in de file naar kantoor voor een vergadering die ook een e-mail had kunnen zijn. Get over it. En leer stagiairs om te gaan met manieren van werken die nu al de norm zijn en de komende jaren here to stay blijken voor de beroepen waar dat kantoor niet zo essentiëel is als al die managers roepen. 🏡💼
Grafiekje to prove my point (dank CBS)
Metaforen bij het begeleiden van stagiairs
Metaforen zijn geweldig. Ze klinken lekker, maken ons rommelige leven ineens een stuk logischer en geven dat ding genaamd ‘loopbaan’ wat overzicht. Want laten we eerlijk zijn, loopbanen zijn geen strakke snelwegen. Ze kronkelen, slaan onverwachts af, en voor je het weet sta je op een verlaten parkeerplaats zonder idee waar de uitgang is. (Ja, dat is een metafoor én een waarschuwing.)
Maar metaforen doen meer dan beschrijven; ze sturen ons. De metafoor die je kiest, bepaalt hoe je denkt én handelt. Noem je je carrière een ladder? Dan blijf je omhoog klimmen, zelfs als je al lang tegen een muur aanzit. Noem je het een reis? Dan voelt verdwalen ineens als ‘deel van de ervaring’.
Dus vraag jezelf af: welke metafoor stuurt jou? Zit je vast in een verhaal dat je tegenwerkt, of schrijf je zelf nieuwe routes? Want de verkeerde metafoor kan je jarenlang laten zoeken naar een uitgang die misschien helemaal niet bestaat.
POLL VAN DE WEEK
Dat was m.
Drukke week gehad, ik had drie bijeenkomsten met mbo leerlingen bij bedrijven (via Censes), werkte mijn boek over stages op afstand bij (waarbij ik Unbeaten Studio keihard nodig had om mn gebrekkige Indesign vaardigheden recht te breien). Marce, thanks!. Ook schreef ik een essay op mijn engelstalige blog waar ik 12 nieuwe lezers erbij mocht ontvangen. Dat is veel omdat ik ‘m een beetje in de luwte hou maar blijkbaar vinden mensen mij toch. Zin om ook te lezen? Abonneer even! Komende week zitten er weer een paar leuke dingen in t vat: Ik ben in Den Bosch, in Driebergen en op de Stopera voor een gesprek over het Amsterdamse Stagepact. Zin an!
Laat ik jullie achter met dit stuk over Vibe Shift, een term die ik veel tegenkom en net zo vaag is als dat ‘ie klinkt. Nogal vaag dus. Maar wel relevant en goed uitgewerkt in een prettig leesbaar (vind ik dan) essay. Links? Slechte vibes. Rechts? Vol gas richting apocalyps met memes Feiten doen er niet meer toe. Dit stuk laat zien: als je hieruit wilt komen, moet je eerst toegeven dat vibes de nieuwe werkelijkheid zijn. Daarna: exit plannen. 🌪️🔥
Maak er een inspirerende week van! 🚀
En veel stagiairs gewenst.
Volg, deel en blijf op de hoogte
👉 LinkedIn
👉 Website
👉Engelstalig blog
Deze nieuwsbrief wordt mede mogelijk gemaakt door NUTZY. Organisaties zoals Albron, Albert Heijn en Croonwolterdros gebruiken hun platform om jong talent op een nieuwe manier aan te trekken.