Werf Slim: Werf Studenten #253
Remote, Regels, Realiteit
Hartelijk maandag!
Stages, stages, stages. En de rest van de waan van de week
📢 Dit keer in de nieuwsbrief:
De favoriete werkgevers van studenten – en waarom dat geen toeval is.
Mbo’ers in Brussel? Thanks, Nisreen.
FOBO: het nieuwe buzzword in Davos (want FOMO was nog niet genoeg).
Productiviteit? Probeer eens mínder te doen.
AI wil geen programmeurs meer, maar filosofen – dus misschien toch geen metselaar worden.
415.000 fte aan onbenut arbeidspotentieel – en waarom stages de oplossing zijn.
De waaier van Dijkgraaf? Mooi idee, maar zonder stages blijft het gewoon een ladder.
Remote werken: waarom de managers thuisblijven en de stagiairs weer naast de printer moeten zitten.
🎯 En een poll! Want ik wil weten hoe jullie denken over hybride stages. Werkt dat, of is het in de praktijk een drama?
Vragen? Laat het weten! En stem op onze poll.
Veel leesplezier! 😊
En natuurlijk veel stagiairs gewenst.
Maarten
NUTZY: ONZE PAARSE PARTNER
Zit de HR afdeling weer vacatures te strooien alsof het rijst is op de bruiloft van je ex? Dacht je écht dat je jong talent vangt door een LinkedIn-post vol holle kreten over ‘groeikansen’ en ‘dynamische teams’? Spoiler: het is 2025. Jongeren willen geen stageplek waar ze drie jaar lang ‘verantwoordelijkheid’ dragen over de koffiemachine. Ze willen impact. En niet morgen. Gisteren.
En daar is Nutzy. Niet zo’n vacaturekerkhof waar motivatie doodgaat na drie scrolls, maar een plek waar het BAM zegt. 🎯 Geen vaag gelul over ‘ontwikkelmogelijkheden’—nee, hier staat gewoon: DÍT is de job, ZÓVEEL krijg je betaald, en JA, je kunt erbij liggen met een cocktail in je hand. Of nee, het is een TL-verlichte nachtmerrie, maar dan weet je dat tenminste op tijd.
Want newsflash: jongeren hebben een ingebouwde HR-bullshit-radar. Ze willen gewoon weten: wat moet ik doen, wat schuift het, en moet ik daar een broek voor aantrekken? Bedrijven die dat gewoon op tafel durven te gooien, winnen. De rest blijft hangen met vacatures die enthousiaster zijn over ‘een bruisende werksfeer’ dan een makelaar over een ‘knusse studio’ van 9m² zonder ramen.
En het allermooiste? Nutzy zorgt ervoor dat jouw bedrijf eruitziet als een hippe Netflix-docu over start-ups, in plaats van een stoffige vacaturebank waar kandidaten na drie zinnen al een burn-out krijgen. Hier geen ellenlange sollicitatierondes of marketingteams die huilend onder hun bureau zitten.
Nutzy is de *cheatcode* naar jong talent. Denk *Mortal Kombat*-stijl: 🔲🔺⬇️➡️⬅️🔲 (a.k.a. "Flawless Hiring"). Geen CV-stapels die je ogen laten bloeden, geen treurige ‘matchmakinggesprekken’ waar niemand blij van wordt. Gewoon: vacatures gevuld voordat je ‘vrijmibo’ kunt zeggen. Dus hup, recruiter. Tijd om te gáán! 🚀 🚀
🌟Check Nutzy en maak vandaag nog een Fanpage aan!
DE POLL VAN VORIGE WEEK
31 stemmen: 100% eens met de stelling dat we in Nederland te veel verzuild zijn op opleidingsniveau. Geen twijfel, geen verdeeldheid, geen “ja maar” of “misschien toch niet”. Gewoon: volle bak ja. Zelfs de categorie ‘Echt een idee van een hoogopgeleide’ kreeg nul stemmen, wat eigenlijk een soort extra trap na is voor hoe diep dit probleem blijkbaar zit.
Wat betekent dit? Ten eerste: ons schoolsysteem is nog steeds een onneembare vesting van niveautjes en hokjesdenken. Of je nu MAVO, HAVO, of VWO hebt gedaan, het plakt als een label op je voorhoofd en bepaalt tot ver na je studie hoe mensen naar je kijken. “Wat heb jij gedaan?” is in Nederland een soort geheime kaste-indeling, een soort vrijmetselarij maar dan zonder de toffe capes en bizarre handdrukken.
Sterker nog, als je échte stenen metselt in plaats van netwerkt met ‘de juiste mensen’, dan kom je in Nederland niet zo ver. Het is de vrijmetselarij, maar dan zonder de vrijheid, zonder de gekke capejes en mét rugklachten.
Als we lekker blijven selecteren op diploma’s in plaats van op wat mensen écht kunnen, dan kunnen we net zo goed bordjes ophangen: “MBO rechtsaf, WO-linksaf, en veel succes met elkaar nooit meer begrijpen; behalve misschien als je per ongeluk naast elkaar in de file staat omdat niemand meer een huis kan betalen bouwen.”
Kortom: deze poll is geen mening, het is een rode alarmknop🚨. En de vraag is nu of we hem een keer indrukken of gewoon weer een commissie gaan oprichten om te onderzoeken of het probleem misschien toch een beetje meevalt. Maar dat is natuurlijk een idee van een hoogopgeleide. 🚀
Reacties welkom. Hoe kijken jullie hier tegenaan? 💻🌱🤔
DEZE WEEK
De favoriete werkgevers van studenten: toeval bestaat niet
Elk jaar weer een lijstje: de populairste werkgevers onder mbo-, hbo- en wo-studenten. Dit keer volgens onderzoek van Intelligence Group. Wat blijkt? Defensie is mateloos populair bij mbo’ers en wo’ers, maar hbo’ers denken: laat maar zitten. De Rijksoverheid en ASML scoren hoog bij zowel hbo als wo, en mbo’ers willen massaal werken bij de politie, IKEA of BAM.
Toeval? Denk het niet.
Wat hebben deze bedrijven gemeen? Een serieus stageprogramma. Bij de politie, Defensie en ASML weet je als stagiair voor zover ik dat meekrijg (en ik hoor nog wel eens wat): je bent niet alleen de koffiejongen. Je krijgt serieuze taken, een opleidingstraject en vaak een helder pad naar een vaste baan. Dat is iets anders dan “kans om te groeien” terwijl je vooral het intranet probeert te bereiken met een inbelmodem.
En dan nog even over Defensie. Waarom wel populair bij mbo en wo, maar niet bij hbo? Misschien omdat Defensie duidelijk is: mbo’ers worden opgeleid tot specialisten in techniek en beveiliging, wo’ers stromen in als officier met strategische rollen. En hbo dan? Tja, die vallen er een beetje tussenin—niet specialistisch genoeg, niet strategisch genoeg. Een gemiste kans? Misschien.
Wat leren we hieruit? Studenten kiezen voor werkgevers die duidelijk zijn over wat ze te bieden hebben. Een serieus stageprogramma, een helder carrièrepad en werk dat ertoe doet. Simpel eigenlijk. 🚀
Mbo’ers niet welkom in het Europees Parlement? Nisreen dacht van niet.
Een stage in het Europees Parlement: een droom voor veel studenten. Mits je op de ‘juiste’ school zit. Want wat blijkt? Mbo’ers hoeven niet eens te solliciteren—die komen er simpelweg niet in.
Dat ontdekte Nisreen toen ze dacht dat ze een stageplek in Brussel had bemachtigd, maar te horen kreeg dat haar mbo-achtergrond een harde nee betekende. Maar in plaats van zich daarbij neer te leggen, zette ze iets in beweging.
Met de steun van Europarlementariër Mohammed Chahim (en zijn medewerker Lillian G zorgde ze ervoor dat er nu een historische verandering aan lijkt te komen: Brussel gaat open voor mbo-stagiairs. Hun afdeling (PVDA / GL) is erkend als leerbedrijf door SBB.
Opvallend? Niet echt. Want zoals Karim Amghar ook al schrijft in zijn boek ‘ Maar dat begrijp jij toch niet’: maar een minderheid van onze volksvertegenwoordigers is mbo-opgeleid. De rest? Vooral feuten uit een of ander WO-dispuut, die het heel druk hebben met ontgroeningen, biercantussen en debatten over of ze hun blazoen nu in bordeauxrood of diepzwart moeten laten borduren.
En dat zie je terug. Want beleid voor mbo’ers wordt vaak niet gemaakt door mbo’ers, maar door mensen die denken dat ze weten wat goed is. En dat leidt tot regelingen die op papier fantastisch lijken, maar in de praktijk helemaal nergens op slaan.
Dankzij Nisreen lijkt dat nu te veranderen. Want inclusie betekent niet alleen mooie woorden, maar ook: deuren openzetten. 🚀
Trouwens ook D66 helpt hier enorm bij. Brigitte vd Berg is ook actief op dit vlak. En we willen haar graag in onze podcast, contact is gelegd, misschien binnenkort! Of een combinatie met Mohammed 🏋️♀️
FOBO in Davos
Alsof FOMO nog niet genoeg was, hebben ze in Davos weer iets nieuws bedacht: FOBO—Fear of Becoming Obsolete. Oftewel, de angst dat je baan wordt ingepikt door een algoritme dat nooit ziek is en geen koffiepauzes neemt. Volgens Gallup maakt 22% van de Amerikaanse werknemers zich daar inmiddels zorgen over.
De oplossing? Bijscholen, bijscholen, bijscholen. En voor wie denkt dat ze er nog wel even mee wegkomen: "reverse mentoring," oftewel, jonge collega’s die je uitleggen hoe AI werkt en waarom je niet op elke phishingmail hoeft te klikken.
Productiviteit? Probeer eens minder te doen
Goed nieuws: je hoeft niet nóg harder te werken om succesvoller te worden. Sterker nog, dat maakt het alleen maar erger. Volgens subtraction thinking is het geheim van productiviteit niet méér doen, maar juist minder.
Waarom?
Omdat je brein geen lopende band is. Na 90 minuten focus raak je uitgeblust, maar wij blijven gewoon doorknallen op pure wilskracht en koffie. Ondertussen deden Einstein, Churchill en Jobs juist een stap terug als ze vastliepen—en niet omdat ze lui waren. Zij snapten dat slim werken beter is dan keihard buffelen.
💡 Les voor de mentor: Stop met stagiairs volproppen met taken en info. Breinen hebben hersteltijd nodig. Liever 90 minuten focus dan een hele dag ‘bezig zijn’.
💡 Les voor de stagiair: Hard werken is niet hetzelfde als slim werken. Soms leer je meer door even niets te doen dan door overal tegelijk achteraan te rennen.
💡 Les voor de stageplek: Kijk eens kritisch naar die stagehandleiding. Minder verplichte meetings, minder formulieren, meer focus en experiment.
Kortom: schrap wat ballast en maak het simpeler. Werkt voor stagiairs, werkt voor mentoren, werkt voor iedereen. 🚀
Geesteswetenschappen hot in AI: dus toch geen metselaar worden?
Nou, wie had dat gedacht? Die studie filosofie of literatuur blijkt ineens je gouden ticket naar een baan in de AI-sector. Volgens Steven Johnson, hoofdredacteur bij Google’s NotebookLM, zijn vaardigheden in de geesteswetenschappen juist wat de techwereld nu nodig heeft. (
Wat betekent dit voor studenten en stagiairs?
- Brede vaardigheden zijn goud waard Niet alleen de techneut met zijn codeerskills is gewild, maar juist mensen die AI snappen vanuit taal, ethiek en menselijk gedrag.
- Opleidingen moeten schakelen – We leiden studenten vaak op voor één vast vak, maar de arbeidsmarkt verandert razendsnel. Een mix van techniek en human skills maakt ze veel flexibeler.
Dus nee, we hoeven niet allemaal elektromonteur of metselaar te worden om nuttig te zijn in de toekomst. Ook al is daar wél werk in. De wereld heeft ook mensen nodig die kunnen nadenken over de gevolgen van AI—en niet alleen hoe je ‘m sneller laat rekenen.
En ik ga mijn Master geschiedenis afstoffen.
Stages als oplossing voor onbenut arbeidspotentieel
Volgens TNO ligt er 415.000 fte aan arbeidspotentieel bij mensen met een chronische aandoening. Tegelijkertijd schreeuwen sectoren om personeel. Die cijfers zijn niet nieuw, maar het blijft opvallend hoe weinig we doen met dit enorme reservoir aan talent.
Wat mij betreft ligt hier een simpele, maar krachtige oplossing: stages.
Stages zijn een van de meest laagdrempelige manieren om mensen aan werkervaring te helpen en bedrijven te laten zien wat iemand écht kan. Geen eindeloze sollicitatieprocedures, geen aannames over beperkingen, maar gewoon: iemand een kans geven om zich te bewijzen in de praktijk.
Ik zie drie kansen:
1. Werkgevers laten zien wat werkt – Veel bedrijven blijven hangen in de klassieke blik op diploma’s en CV’s. Stages bieden een manier om verder te kijken en talent in actie te zien.
2. Werk anders organiseren – Niet iedereen kan 40 uur per week knallen, maar dat hoeft ook niet. Met flexibele taken en slimme werkindeling kunnen we veel meer mensen laten meedoen.
3. Stages als springplank – Hoe vaak zien we dat een stagiair na afloop blijft hangen? Juist voor groepen die moeite hebben om aan de bak te komen, is een stage de perfecte manier om ergens binnen te komen.
De Human Capital Agenda Zuid-Holland en de Arbeidsmarktregio’s zetten zich in om werkgevers en talent samen te brengen. Maar als we écht stappen willen zetten, moeten bedrijven zelf anders gaan kijken naar wat een waardevolle werknemer is.
Dus laten we beginnen bij de stagiairs. Niet alleen omdat het sociaal wenselijk is, maar omdat het slim is. We hebben iedereen nodig. 🚀
Mooie infographics hier. Dank aan Henk Bekker voor het delen.
Mbo: óf goud waard, óf compleet vergeten – kies maar
Ik moet even duidelijk zijn: De helft van mijn werk gaat over het mbo, de andere helft ook over vmbo, hbo en wo. Maar er gebeurd zoveel op dit vlak. Nu dit weer. Mbo’ers, hebben de banen voor het uitkiezen! Vakmensen verdienen goud geld! Werkgevers smeken om ze! Maar o ja, ze krijgen ook structureel te weinig betaald, kunnen geen huis kopen en worden niet serieus genomen in beleid.
En het wordt nóg mooier: dit kabinet schrapt ook nog even het Stagefonds Zorg, de doorstroomregeling en het Regionaal Investeringsfonds mbo. Want als er íets is wat mbo’ers helpt aan een baan, dan zijn het stages—dus hup, weghalen die handel!
Echt. #Slowclapping. Supergoed bedacht.
Minder stageplekken betekent minder kansen, minder ervaring, minder netwerk. Maar geen zorgen: werkgevers blijven ondertussen hardop klagen dat ze niemand kunnen vinden. Echt een mysterie.
Zoals Aleid Truijens al zegt: mbo’ers willen werken, maar dan moeten ze wél een eerlijke kans krijgen. En ja, daar hoort ook een stage bij die méér is dan een verplicht nummertje. Hele column pdf hier
Van ladder naar waaier? Waar blijven de stages?
Voormalig minister Robbert Dijkgraaf had een mooi idee: weg met de hiërarchische ladder in het onderwijs, leve de waaier! Want een opleiding is geen race omhoog, maar een brede keuze van gelijkwaardige paden. Klinkt fantastisch.
Twee wetenschappers, Rolf van der Velden en Arie Glebbeek, hebben Dijkgraafs idee verder uitgewerkt en komen met concrete voorstellen. Bijvoorbeeld: sectoraal onderwijs, waarbij mbo, hbo en wo binnen één college worden aangeboden. Handig, want zo kunnen studenten soepeler doorstromen en bepalen hoe lang ze willen doorleren.
Leuk idee, maar… en de stages dan?
Als we echt werk willen maken van een gelijkwaardige waaier, dan moeten we niet alleen naar onderwijs kijken, maar ook naar de arbeidsmarkt. En daar ontbreken een paar essentiële bedrijven in deze waaier. Want hoe breed je het onderwijs ook maakt, als bedrijven blijven denken in hokjes en diploma’s, verandert er niks.
Stages zijn dé plek waar die waaier zich in de praktijk moet bewijzen. Maar als je mbo’ers geen stageplek biedt in bepaalde sectoren of ze structureel minder betaalt, blijft die “gelijke waarde” vooral theorie. Want let’s be honest: een mbo-stagiair in de zorg verdient bijna niks, terwijl een wo-stagiair bij een consultancybureau wél goed betaald krijgt. Als we echt geloven in deze brede waaier, dan moeten we daar iets aan doen.
Dus: prima dat de overheid nadenkt over een nieuw onderwijssysteem. Maar laten we bedrijven en stages niet vergeten. Want als de waaier alleen in de klas bestaat en niet op de werkvloer, dan blijft het gewoon weer een ladder. 🪜
Remote werken: wie mag in z’n joggingbroek blijven?
Thuiswerken leek even voor iedereen, maar nee hoor: de boardroomboomers hebben bedacht dat het toch vooral een luxe is voor de happy few, lijkt uit dit Amerikaanse onderzoek te blijken. Heb je een hoge functie? Gefeliciteerd, jij mag lekker thuisblijven. Werk je in tech (34% kans op remote werk)? Mooi. Maar ben je klantmedewerker, zorgverlener of een andere ‘onmisbare schakel’? Dan mag je gewoon weer in de file aansluiten.
Voor wie wél terug moet:
🚗 47% mag weer dagelijks een deel van z’n leven opofferen aan woon-werkverkeer.
💸 28% ziet z’n salaris effectief slinken door extra kosten.
👖 28% mag weer een ‘echte broek’ aan (je reinste schending van de mensenrechten).
🐶 25% zit met een hond die niet snapt waarom z’n baasje ineens nooit meer thuis is.
En de stagiairs?
Die mogen natuurlijk gewoon wél fysiek op komen dagen. Want ja, je mag dan een afstudeeronderzoek doen over ‘de toekomst van hybride werken’—zelf krijg je uiteraard een vaste plek naast de printer. Dezelfde bedrijven die moeilijk doen over thuiswerken, verwachten dat stagiairs er fulltime zijn, want ja, iemand moet die lunchbestellingen toch aannemen.
Werk draait om resultaten, niet om waar je bureau staat. Daarom heb ik mijn boekje over stagebegeleiding op afstand opnieuw geschreven. Voor iedereen die wél snapt dat flexibele begeleiding niet het einde van de wereld is. Binnenkort te downloaden via [www.maartenbrand.com] 🚀
POLL DEZE WEEK
Dat zette mij aan het denken: Wat moeten we eigenlijk met dat idee van remote of hybride werken in relatie tot stages. Ik zie dat dit prima kan, zijn ook legio voorbeelden van (geef ik ook een lezing over begin juni op uitnodiging van de universiteit Gent, meer daarover later). Maar hoe zit dat bij jullie?
Dat was m.
Deze week nemen we een nieuwe editie van onze podcast op met niemand minder dan Doekle Terpstra. Ik heb een lezing in het immer bruisende Lelystad, ik werk mijn boekje over stagebegeleiding op afstand bij (bijna weer presentabel) en nog zo wat van die dingen.
Laat ik jullie graag achter met dit geweldige stuk over kleuren. De wereld wordt steeds grijzer, en niet alleen door de belastingdienst. Blijkbaar is kleur iets voor kinderen en “onbeschaafde volkeren,” dus dankjewel, minimalisme: nu ziet elke stad eruit als een Apple Store met depressies. 🎨🚫😆
Veel stagiairs gewenst.
En als je nog haakjes hebt voor mij om op in te haken. Let me know!
Volg, deel en blijf op de hoogte
👉 LinkedIn
👉 Website
👉Engelstalig blog
Deze nieuwsbrief wordt mede mogelijk gemaakt door NUTZY. Organisaties zoals Albron, Albert Heijn en Croonwolterdros gebruiken hun platform om jong talent op een nieuwe manier aan te trekken.