Werf Slim: Werf Studenten #255
Hernia, Hopeloos, Huilen
Hartelijk maandag!
Bijna de helft van de jonge techneuten verdwijnt uit de installatiebranche. Begeleiding? Mag geen tijd kosten. Toekomstperspectief? Blijft een loterij voor veel studenten.
Stagevergoeding? Nog steeds optioneel, want Bruins wil bedrijven niet afschrikken. Alsof de markt dit vanzelf oplost. Spoiler: niet dus.
Stagediscriminatie? Hier, een lespakket. Waarom bedrijven verplichten eerlijk te werven als we studenten ook kunnen leren hoe ze afwijzing verwerken?
Dan Gen Z, die miljarden kost omdat ze niet bellen. Misschien moeten bedrijven minder klagen en meer nadenken waarom bellen voelt als een huiszoeking door de belastingdienst.
En het mbo? De ruggengraat van Nederland, maar dan met een hernia. Karim Amghar vertelt in de podcast waarom mbo’ers dit land draaiende houden, terwijl we ze nog steeds afserveren als ‘laagopgeleid’.
Werk verandert. Stages ook. Mijn boek over stagebegeleiding op afstand is geüpdatet en gratis voor nieuwe nieuwsbrieflezers. Want bedrijven die nog steeds denken dat een stage zonder koffieautomaat niks waard is, klagen straks dat niemand meer komt werken.
Poll: Stagevergoeding verplicht? Ik zeg ja. Maar misschien zie ik het verkeerd. Stem mee! 👇
Bericht van onze vrienden: NUTZY
Dacht je dat stagiairs binnenharken zo simpel was als vacatures strooien als Smarties op een kinderfeestje? Alsof jonge talenten als uitgehongerde meeuwen ‘MINE’ roepend massaal op jouw ‘uitdagende leeromgeving’ en ‘innovatieve mindset’ duiken? Newsflash: het is 2025. Jongeren willen geen stageplek waar hun grootste verantwoordelijkheid het bewaken van de voorraad koffiemelk is. Ze willen impact. Geen vage beloftes over de toekomst naast een pak schimmelende melkunie, maar nu meteen.
En daar is Nutzy. Niet weer zo’n vacaturesite waar motivatie verdampt na drie scrolls en een diepe zucht, maar een plek waar het BAM! doet. 💥 Geen opgeklopte marketingpraat over ‘ruimte voor eigen initiatief’. Hier lees je gewoon: DÍT ga je doen, DIT schuift het, en JA, de printer doet het meestal niet. Of nee, je belandt in een chaotisch kantoor waar deadlines strakker staan dan de broekriem na kerst, maar hé, dan weet je tenminste waar je aan begint.
Want laten we eerlijk zijn: studenten en young professionals hebben een HR-bullshitfilter scherper dan een Japanse chefmes. Ze willen weten: wat moet ik doen, wat krijg ik betaald, en moet ik hier een net iets te ruim zittend poloshirt met bedrijfslogo voor dragen? Bedrijven die dat snappen, winnen. De rest blijft hangen met vacatures die enthousiaster zijn over ‘een jonge, dynamische werkomgeving’ dan een makelaar over een ‘knus startersappartement’ van 14 vierkante meter met ‘veel potentie’.
En het beste? Nutzy laat jouw bedrijf eruitzien als de blockbuster van het stagelopen, niet als een of andere stoffige vacaturebank waar je na drie zinnen zo’n een existentiële crisis krijgt dat Sartre medelijden met je krijgt. Geen eindeloze sollicitatierondes waarin je je afvraagt of je nou een stageplek probeert te scoren of auditie doet voor een seizoensgebonden bijrol in GTST.
Geen stapels CV’s waar je ogen spontaan van uitdrogen, geen houterige ‘kennismakingsgesprekken’ waarbij iedereen doet alsof ze superrelaxed zijn, terwijl die recruiter in z’n stoffige colbert net iets te enthousiast knikt bij je antwoord. Gewoon: vacatures gevuld voordat je ‘onbetaalde stagevergoeding’ kunt zeggen.
Dus hup, recruiter. Tijd om die scharrel-aanpak uit 2003 te dumpen en je game te upgraden. 🎯🔥
🌟 Maak vandaag nog een Fanpage aan op Nutzy en scoor dat jonge talent voordat ze alweer met hun backpack in Bangkok zitten!
DE POLL VAN DE WEEK
Werven op skills? Eerst even door de wasstraat
25 respondenten. En volgens mij praten recruiters eigenlijk een beetje Elon Musk 🪚, maar handelen als je boekhouder: voorzichtig, behoudend, en vooral: op safe spelen.
Niet zo gek: Iedereen wil naar de toekomst, maar niemand wil hun diploma-armbandje afdoen. Als we écht willen werven op skills, moeten bedrijven stoppen met praten over ‘de mix’ en beginnen met DOEN. En laat stagiairs daar nu net de ideale test-case voor zijn.
Meedoen met de volgende poll? tof! Scroll naar beneden, kom je m vanzelf tegen.
DEZE WEEK
Waarom jonge techneuten de installatiebranche massaal verlaten
Sommige statistieken zijn zo pijnlijk dat je spontaan in de foetushouding wil gaan liggen. Neem deze: bijna de helft van de jonge vakmensen in de installatiebranche verdwijnt binnen twee jaar. Binnen. Twee. Jaar. Dat is geen natuurlijke uitstroom, dat is een leegloop waar je U tegen zegt. Stel je voor dat de helft van de net geboren giraffen in de Serengeti binnen twee jaar zou besluiten dat de savanne toch niet hun ding is. Dan zou je je toch afvragen of er ergens een leeuwencollectief zit met een slim rekruteringsprogramma.
Dit is geen probleem van de jeugd. Dit is een systeemfout. Jongeren stappen vol goede moed een BBL-traject in en ontdekken dat ‘leren’ in de praktijk vaak neerkomt op: “Kijk even mee en onthoud alles, want ik leg het niet nóg een keer uit.” Of erger nog: “Hier, pak deze schroevendraaier en los het maar op, we hebben haast.”
En ja, die haast snappen we. Iedereen is druk, de werkdruk is torenhoog, en het laatste wat je kunt gebruiken is een stagiair die vraagt of je de uitleg nog eens wil herhalen terwijl jij drie klanten aan de lijn hebt en een storing moet oplossen. Maar hier zit precies het probleem: bedrijven hebben geen tijd om goed te begeleiden, dus haken jongeren af, dus blijven er minder mensen over, dus wordt de werkdruk nog hoger… en daar heb je je vicieuze cirkel, keurig met een strik erom.
Dit gaat niet over één begeleider die er geen zin in heeft. Dit gaat over een organisatiebrede aanpak. Over het feit dat begeleiding geen ‘extra taak’ is, maar een kernonderdeel van hoe je een bedrijf draaiende houdt. Als je alleen maar brandjes blust, vergeet je te investeren in de mensen die straks de brandweer moeten zijn.
Het goede nieuws? Dit is oplosbaar. Goede begeleiding is geen tijdverlies, het is een investering. Bedrijven die hun jonge medewerkers serieus nemen, zien dat ze blijven. Die snappen dat stagiairs en BBL’ers geen wegwerpartikel zijn, maar een talentenpool die je óf voor je laat werken, óf kwijtraakt aan de concurrent.
Want er zijn steeds meer loodgieters, maar echt bij lange na niet genoeg.
Geen stagevergoeding? Briljant. Echt.
De arbeidsmarkt is krapper dan een Ryanair-stoel, bedrijven schreeuwen om jong talent, en wat doe je als werkgever? Juist, je betaalt je stagiairs nog steeds geen cent. #Slowclapping. Echt een steengoede strategie.
Minister Bruins vindt een verplichte stagevergoeding maar eng, want stel je voor dat kleine bedrijven afhaken. Want ja, liever een krappe arbeidsmarkt met nul instroom dan gewoon stagiairs normaal compenseren. Ondertussen betalen de grote jongens wél en trekken ze al het talent naar zich toe. Maar nee hoor, blijf vooral lekker “ervaring” aanbieden in plaats van geld. Gaat vast werken.
En Europa? Die is er allang klaar mee. Onbetaalde stages worden uitgefaseerd, stagiairs moeten minstens minimumloon krijgen. Schreef ik eerder al iets over. Maar wij wachten nog even. Twee jaar. Gewoon, om te kijken of het zichzelf oplost. Briljant.
Succes ermee, werkgevers. Echt. Want waarom zou je je onderscheiden als je stagiairs ook gratis kunt laten werken? Wat kan er misgaan? 🤡👏
Oh, wacht ik vergist me. Natuurlijk hebben stagiairs geen vergoeding nodig. Nee joh, de begeleiding is toch overal fantastisch geregeld? We zagen het hierbovengenoemde onderzoek nog: bijna de helft van de jonge techneuten in de installatiebranche verdwijnt binnen twee jaar. Maar dat zal vast zijn omdat ze zich zó goed ondersteund voelen. Oh wacht... 🫠
Stagediscriminatie? Hier, een lespakket. Succes ermee.
Stagediscriminatie? Hier, een lespakket. Succes ermee.
Stageplekken tekort. Minister die stagevergoeding te spannend vindt. Discriminatie bij stages? Hier, een PowerPoint. Want in Nederland houden we niet zo van echte oplossingen. We maken problemen liever ‘maatschappelijk’ in plaats van ze gewoon te fixen.
Kijk, alle lof voor de mensen die keihard werken aan dit lespakket. Echt. Maar laten we eerlijk zijn: waarom moeten studenten leren omgaan met discriminatie, in plaats van dat bedrijven verplicht worden om normaal te werven? Je mag dus wél eisen stellen aan hoe studenten reageren op afwijzing, maar bedrijven kunnen nog steeds ongestraft hun kandidaten selecteren op ‘culturele fit’; oftewel, of je naam niet te exotisch klinkt.
En ondertussen blijft het narratief: “Werkgevers, willen jullie als-je-blieft jonge mensen een kans geven?” Pardon? Misschien mogen bedrijven blij zijn dat studenten überhaupt nog naar ze kijken, gezien de stagevergoedingen net zo optioneel zijn als een kassabon bij de afhaalchinees.
Dit begint te lijken op een olielek waarbij de oliemaatschappij niet opdraait voor de schade, maar in plaats daarvan een ‘bewustwordingscampagne’ opzet waarin ze de lokale bevolking leren hoe ze het beste kunnen leven met zwarte, giftige smurrie op hun stranden. “Je kunt het zien als een leermoment! Pak een spons, haal diep adem en bedenk hoe dit jouw probleemoplossend vermogen ontwikkelt.”
Dus hier is een idee: Maak stages een privilege voor bedrijven, geen vanzelfsprekendheid. 255000 leerbedrijven, meer dan genoeg. Stel eisen. Verplichte vergoedingen. En maak die erkenningsprocedure zo zwaar dat het meer op een aflevering Kamp van Koningsbrugge lijkt dan op wat het nu is; een knutselmiddag bij de plaatselijke kinderboerderij waar iedere frutsel van de kleine Mats op applaus kan rekenen. Wil je stagiairs? Dan bewijs je maar dat je het verdient. Niet kunnen aantonen dat je fatsoenlijk begeleidt en eerlijk selecteert? Geen stagiairs voor jou. In dit land moet je meer moeite doen om een kroket uit de muur te trekken dan om systematisch hele groepen studenten buiten de deur te houden. Dat moet anders.
Overdrijf ik? Prove me wrong.
Gen Z belt niet? Dat kost ons miljarden, aldus MT SPROUT.
Oké, eerst even iets rechtzetten: ik krijg altijd een beetje jeuk van alles wat direct als ‘typisch Gen Z’ wordt bestempeld. Alsof het hele bouwjaar 1997-2012 met dezelfde handleiding is afgeleverd. Maar goed, dit onderzoek is wél interessant.
Blijkbaar bellen jonge werknemers liever niet, en dat kost bedrijven jaarlijks miljarden. Miljarden! Alsof iemand per ongeluk de sleutels van de kluis heeft weggegeven en nu verbaasd is dat het geld op is. De kern van het probleem? Direct contact vinden ze niet prettig.
Eerlijk is eerlijk: ik snap het ergens wel. De telefoon gaat, je weet niet wat je kunt verwachten, en ineens zit je in een gesprek waarin je zonder emoji's moet peilen of iemand boos is of gewoon een ‘efficiënte beller’. Vind ik ook niet zo leuk. Maar goed, we kunnen natuurlijk niet de hele economie laten crashen omdat iemand liever hartjes stuurt.
Dus ja, leuk insight, maar misschien ligt het probleem niet alleen bij Gen Z. Misschien hebben we communicatie op de werkvloer zo omgegooid dat bellen nu voelt als inbreken bij iemand thuis. Misschien moeten bedrijven minder klagen over ‘belangst’ en meer nadenken over hoe ze met jonge werknemers communiceren. Als je miljarden misloopt omdat je team geen telefoon durft op te pakken, ligt dat misschien niet alleen aan Gen Z, maar ook aan jouw bedrijf.
Vluchtelingenwerk maakte stagebeleid, mooi!
Een nieuw stagebeleid op poten zetten is geen kattenpis. Strategie, implementatie, overleg, feedbackrondes—het is eerder een ultramarathon dan een sprint. En dan moet het in de praktijk ook nog werken. Maar: gelukt!
Supergoed om te zien hoe VluchtelingenWerk Nederland nu een stevig fundament heeft gelegd voor stages. En wat een teamwork! Linda, Yvonne, Relinde, Anita; petje af. Dit is hoe je stagebeleid serieus neemt.
Trots dat ik hier een steentje aan heb mogen bijdragen. 💪 Op naar een succesvolle uitvoering! 🚀
Oh, en wat extra tof is: Ibad is beschikbaar voor een nieuwe job. Check 'm, echt een koning! 👑.
Skills taxonomies (World Economic Forum)
Het World Economic Forum heeft weer eens een lijvig rapport gepubliceerd, dit keer over hoe we een gedeelde taal voor vaardigheden moeten ontwikkelen. Superbelangrijk, want zonder een helder framework blijft het een ratjetoe van diploma’s, vage functietitels en LinkedIn-profielen vol buzzwords. De kern? Skills worden de nieuwe valuta van de arbeidsmarkt. Wie nog steeds denkt dat een papiertje van twintig jaar geleden de beste voorspeller van succes is, mag binnenkort in een museum gaan werken.
En hier wordt het interessant. Want terwijl de hele wereld overstapt op skills-based hiring, waar diploma’s minder doorslaggevend zijn, gebeurt in Nederland dit: de BBL loopt leeg, stagevergoedingen zijn optioneel en bedrijven mogen nog altijd zelf weten of ze überhaupt iets doen met talentontwikkeling. Lekker vrij ondernemerschap hoor, maar niet handig als je over vijf jaar geen vakmensen meer kunt vinden.
Stages en leerwerkplekken zijn in dit hele verhaal de missing link. Want hoe ga je in een skills-economie mensen aannemen op basis van vaardigheden, als je ze nooit de kans hebt gegeven om die vaardigheden in de praktijk te bewijzen? Precies. Slimme bedrijven grijpen dit moment aan om een strategisch voordeel te halen. Zij investeren in begeleiding, zorgen voor eerlijke vergoedingen en snappen dat de bedrijven die nu opleiden, straks de beste mensen hebben. De rest? Die mag over een paar jaar met een huilverhaal naar de politiek over ‘te weinig technisch personeel’.
Oh wacht—dat huilverhaal is er al. En laten we er meteen een schepje bovenop doen: straks is er niet alleen een tekort aan mensen, maar wil ook niemand meer bij ze werken.
Maar goed, feiten op tafel. Skills worden belangrijker, stages zijn cruciaal, en bedrijven die het nu nog steeds niet snappen, verliezen straks op alle fronten. Geen tip hoor, gewoon even logisch nadenken.
PODCAST
MBO: Op papier fantastisch, in de praktijk genegeerd
Nederland en het mbo? Dat lijkt een beetje op Pieter Omtzigt en Europese defensie. Op papier moet eerst alles kloppen, want stel je voor dat we er écht in investeren. Ondertussen loopt het hele huis vol met stront omdat er nergens een loodgieter te vinden is. Maar hey, we hebben wél beleid!
In de nieuwste aflevering van Brand & Jansen sprak ik met Karim Amghar over de totale spagaat waarin mbo’ers zich bevinden. Ze zijn de ruggengraat van Nederland, maar krijgen ondertussen het salaris van een bijbaantje bij de frietkraam. We willen méér vakmensen, maar blijven doen alsof mbo de onderkant van de samenleving is. We willen méér zorgpersoneel, maar betalen mbo-verpleegkundigen minder dan hun hbo-collega’s. Wie heeft dit script geschreven?
En ondertussen leunt iedereen maar op deze groep. Je hippe badkamer met matzwarte kranen? Mbo’er. Je cv-ketel die je door de winter sleept? Mbo’er. Maar in plaats van waardering krijgen ze vooroordelen en een loonstrook waar je nog geen IKEA-keuken van kunt kopen.
Karim is er klaar mee. En terecht. Wil je dat Nederland blijft draaien? Betaal fatsoenlijk. Begeleid goed. Waardeer vakmanschap. Bedrijven die dat snappen, krijgen straks de beste mensen. De rest mag alvast beginnen met klagen over personeelstekorten.
🎧 Luister de aflevering hier
📚 Lees Karim’s boek Maar dat begrijp jij toch niet:
Stagebegeleiden op afstand.
Werk verandert. En daarmee verandert de manier waarop we stages organiseren. Wie nog steeds denkt dat remote of hybride werken een tijdelijke hype was, heeft waarschijnlijk ook gedacht dat mensen na corona massaal terug zouden keren naar een 40-urige kantoorbaan. Spoiler: dat gebeurde niet.
In sectoren waar het kan, is hybride en remote werken de norm aan het worden. En dus moeten we ophouden met doen alsof een stage alleen waardevol is als er een koffieautomaat en een vrijdagmiddagborrel bij zit. Een goed georganiseerde stage op afstand heeft juist voordelen: studenten leren zelfstandig werken, bedrijven krijgen toegang tot een veel bredere talentpool en communicatie wordt scherper.
Toch blijven veel bedrijven en begeleiders vasthouden aan de oude gedachte: “Op afstand? Dan wordt het vast minder.” Dat is onzin. Het wordt alleen minder als je het slecht organiseert. En daar zit precies de crux.
Daarom heb ik mijn boek Met Afstand het Beste Stagebedrijf geüpdatet. 57 tips om stagiairs op afstand betrokken, scherp en gemotiveerd te houden. Nieuwe nieuwsbrieflezers krijgen het gratis als pdf en voor iedereen hier: stuur me een bericht en ik stuur ‘m op.
Werk verandert, stages dus ook. De bedrijven die dat snappen, trekken straks het beste talent aan. De rest? Die blijven wachten op een terugkeer naar ‘het oude normaal’ zonder stagevergoeding of behoorlijke begeleiding. terwijl ze zich afvragen waarom niemand meer bij ze wil werken.
📩 Interesse? Schrijf je in of stuur me een bericht! 🚀
POLL VAN DEZE WEEK
Ik denk dat stagevergoedingen verplicht zouden moeten worden. Maar misschien zie ik het verkeerd. Misschien zijn er bedrijven die zonder verplichting prima betalen. Misschien zijn er sectoren waar het echt niet anders kan.
Daarom hoor ik het graag van jou. Moeten stagevergoedingen verplicht worden? Stem mee! 👇
Neil Postman zag het al aankomen: we scrollen ons collectief naar de ratsmodee. Technologie zou ons niet slimmer maken, maar dommer, oppervlakkiger en verslaafd aan dopamine-shotjes. En hier zitten we dan, verdoofd door algoritmes, gevangen in een oneindige loop van swipen, liken en doelloos refreshen.
Postman waarschuwde: televisie (en later het internet) zou onze aandachtspanne slopen. Kritisch denken? Geen tijd voor. Clicks boven kwaliteit, amusement boven inhoud, hersenen op stand-by. En ja hoor, zijn nachtmerrie is realiteit geworden: discussies worden gevoerd in memes, krantenkoppen worden gedeeld zonder te lezen en de gemiddelde concentratieboog is nu korter dan die van een goudvis (al is dat laatste een mythe, maar who cares, toch?).
Maar wacht even: Dit is niet de eerste keer dat iemand roept dat technologie ons kapotmaakt. Dit hele paniekpatroon heet de "Sisypheus-cyclus van technologiepaniek": elke nieuwe uitvinding; de radio, de televisie, de Walkman zou het einde betekenen van fatsoenlijke samenleving. En toch draaien we nog steeds door.
Dus ja, misschien is dit gewoon weer zo’n moment. Of misschien zijn we écht in de laatste fase van onze hersenverweking beland. Hoe dan ook: dit artikel legt pijnlijk bloot hoe Postmans voorspelling steeds meer werkelijkheid wordt. Lees het. Als je tenminste langer dan 20 seconden je aandacht erbij kunt houden.
Intussen zie je wel een trend dat de jonge mensen terug gaan naar minder afleidende producten.
Dat was m!
Komende week in Zwolle, In Amersfoort, in Driebergen en in de gloria, dochterlief wordt 11 jaar.
Laat ik jullie achter met een heldere uitleg van het verschil in emoticongebruik tussen generaties. Deze week zag ik dit artikel en ook een Linkedin post van Miriam Boer voorbijkomen hierover.
Hele fijne week gewenst.
En werf slim: werf studenten!
Deel dit in jouw netwerk. Hoe meer lezers, hoe meer bereik!
Volg, deel en blijf op de hoogte
👉 LinkedIn
👉 Website
👉Engelstalig blog
Deze nieuwsbrief wordt mede mogelijk gemaakt door NUTZY. Organisaties zoals Albron, Albert Heijn en Croonwolterdros gebruiken hun platform om jong talent op een nieuwe manier aan te trekken.